========================
လူေရြးမမွားဖုိ႔
---------------
တရားမရိွ၊ လူဒိ႒ိကား၊ ျပဳမိတတ္ဆန္း၊ အမွန္မသိ၊ ျပဳတတ္ဘိ၏၊ ဉာဏ္ရိွမင္းပ်ဳိ၊ သူမိုက္ကုိလွ်င္၊ မလိုကင္းကြာ၊ ရွင္းရွင္းခြာေလာ့။
(မဃေဒဝ၊ ပုိဒ္ေရ၊ ၂၁၆)
ကုိယ္က်င့္တရားႏွင့္ အသိပညာ အေျမာ္အျမင္မရိွေသာ လူမုိက္သည္ အမွန္တရားကုိ
မသိဘဲ ျပဳမိတတ္ရာ ျပဳတတ္၏။ ဉာဏ္ပညာ အေျမာ္အျမင္ရိွေသာ မင္းသည္ လူမိုက္ကုိ
မလုိလားပါႏွင့္။ ထိုလူမိုက္ႏွင့္ ကင္းကင္းရွင္းရွင္းေနပါ။
လူ႔ေလာက၌ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရးစေသာ နယ္ပယ္မ်ားႏွင့္ အသင္းအဖြဲ႕မ်ားတြင္ အႀကီးအကဲပုဂိၢဳလ္တုိ႔သည္ သူတုိ႔၏ လုပ္ငန္းကိစၥဌာနတုိ႔၌ ဥကၠ႒၊ အတြင္းေရးမွဴး စသည္ျဖင့္ ခန္႔ထားေလ့ရိွၾကသည္။ မိမိ ခန္႔ထားေသာ ပုဂိၢဳလ္သည္ “လူမိုက္ေလာ၊ လူလိမၼာေလာ” ခြဲျခားတတ္ဖို႔ အေရးႀကီးလွေပသည္။
လူမိုက္တုိ႔သည္ အေၾကာင္းအက်ဳိး၊ အေကာင္းအဆုိးကုိ နားမလည္ဘဲ ထင္မိထင္ရာ ျပဳလုပ္တတ္ၾကသည္။ အသိပညာ အေျမာ္အျမင္ မရိွေသာ လူမိုက္ကုိ မိမိထံပါး၌ ထားျခင္းသည္ ကုိယ့္ေသတြင္းကုိ ကုိယ္တူးသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
အသိပညာမရိွေသာ ေမ်ာက္ကုိ သန္လ်က္အပ္၍ သက္ေတာ္ေစာင့္အျဖစ္ ထားမိေသာေၾကာင့္ မင္းႏွင့္မိဖုရား အသက္ဆုံး႐ႈံးခဲ့ရဖူးသည္။
ေမ်ာက္သက္ေတာ္ေစာင့္
-------------------------
ေရွးအခါက ရမၼာဝတီျပည္ကုိ အစိုးရေသာ မင္းတစ္ပါးသည္ ေမ်ာက္ထီးတစ္ေကာင္ကုိ ေမြး၍ လူတုိ႔စကားကုိ နားလည္ေအာင္ သင္ထား၏။ လူတုိ႔စကား နားလည္ေသာအခါ လက္သုံးေတာ္ သန္လ်က္ကုိေပး၍ “ေဘးရန္ဟူသမွ် မလာရေအာင္ သင္ ေစာင့္ပါ”ဟု သက္ေတာ္ေစာင့္ ရာထူးေပးထား၏။
တစ္ေန႔သ၌ မင္းႏွင့္မိဖုရားတုိ႔သည္ လတ္ဆတ္ေသာ ပန္းသုံးပြင့္ကုိ ပန္လ်က္ သလြန္ေတာ္ထက္ အိပ္စက္ၾက၏။ ထုိစဥ္ ပိတုန္းတစ္ေကာင္သည္ ပန္းရည္ေသာက္အ့ံေသာ္ငွာ မင္းႀကီး၏ လည္ပင္းတြင္ နားလာ၏။
သက္ေတာ္ေစာင့္ေမ်ာက္ ျမင္ေသာ္ “အရွင္မင္း၏ လည္ပင္း၌ နားရသေလာ”ဟု သန္လ်က္ျဖင့္ ပိတုန္းကုိ ခုတ္သတ္လုိက္၏။ ထုိအခါ မင္းမိဖုရားႏွစ္ပါးလုံး လည္ျပတ္၍ ေသေလ၏။
(က်ီးသဲေလးထပ္ဆရာေတာ္၊ ပုရာဏ္က်မ္း၊ ၅၉)
ဤသမုိင္းေၾကာင္းပါ ေမ်ာက္သည္ သူ၏အရွင္သခင္ ဘုရင္မင္းျမတ္ႏွင့္ မိဖုရားကုိ သတ္လုိေသာ စိတ္ဆႏၵ မရိွေခ်။ သူ၏အရွင္သခင္ အက်ဳိးအတြက္ ျပဳလုပ္ျခင္းျဖစ္ေပသည္။ သုိ႔ေသာ္ ပင္ကုိအသိဉာဏ္ မရိွေသာေၾကာင့္ အက်ဳိးကုိ ျပဳလုပ္ေသာ္လည္း ရလဒ္ကား ဆိုးက်ဳိးကုိသာ ရရိွသြားသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ အႀကီးအကဲပုဂိၢဳလ္တုိ႔သည္ မိမိတုိ႔ဌာန၌ လူမိုက္တုိ႔အား ေနရာေကာင္းမ်ားေပးၿပီး ခ်ီးေျမႇာက္ျခင္း၊ ခန္႔ထားျခင္းမ်ား မျပဳလုပ္သင့္ေၾကာင္း၊ လူမိုက္ကုိ ခ်ီးေျမႇာက္မိ, တာဝန္ေပးမိလွ်င္ ရမၼာဝတီမင္းကဲ့သို႔ ဒုကၡေရာက္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ဘဝသင္ခန္းစာ ရရိွသည္။
အရွင္ၾသသဓ
သုတၱႏၲပိဋကမဟာဌာန (နည္းျပ)
သာသနာ့တကၠသုိလ္ (မႏၲေလး)
လူ႔ေလာက၌ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရးစေသာ နယ္ပယ္မ်ားႏွင့္ အသင္းအဖြဲ႕မ်ားတြင္ အႀကီးအကဲပုဂိၢဳလ္တုိ႔သည္ သူတုိ႔၏ လုပ္ငန္းကိစၥဌာနတုိ႔၌ ဥကၠ႒၊ အတြင္းေရးမွဴး စသည္ျဖင့္ ခန္႔ထားေလ့ရိွၾကသည္။ မိမိ ခန္႔ထားေသာ ပုဂိၢဳလ္သည္ “လူမိုက္ေလာ၊ လူလိမၼာေလာ” ခြဲျခားတတ္ဖို႔ အေရးႀကီးလွေပသည္။
လူမိုက္တုိ႔သည္ အေၾကာင္းအက်ဳိး၊ အေကာင္းအဆုိးကုိ နားမလည္ဘဲ ထင္မိထင္ရာ ျပဳလုပ္တတ္ၾကသည္။ အသိပညာ အေျမာ္အျမင္ မရိွေသာ လူမိုက္ကုိ မိမိထံပါး၌ ထားျခင္းသည္ ကုိယ့္ေသတြင္းကုိ ကုိယ္တူးသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
အသိပညာမရိွေသာ ေမ်ာက္ကုိ သန္လ်က္အပ္၍ သက္ေတာ္ေစာင့္အျဖစ္ ထားမိေသာေၾကာင့္ မင္းႏွင့္မိဖုရား အသက္ဆုံး႐ႈံးခဲ့ရဖူးသည္။
ေမ်ာက္သက္ေတာ္ေစာင့္
-------------------------
ေရွးအခါက ရမၼာဝတီျပည္ကုိ အစိုးရေသာ မင္းတစ္ပါးသည္ ေမ်ာက္ထီးတစ္ေကာင္ကုိ ေမြး၍ လူတုိ႔စကားကုိ နားလည္ေအာင္ သင္ထား၏။ လူတုိ႔စကား နားလည္ေသာအခါ လက္သုံးေတာ္ သန္လ်က္ကုိေပး၍ “ေဘးရန္ဟူသမွ် မလာရေအာင္ သင္ ေစာင့္ပါ”ဟု သက္ေတာ္ေစာင့္ ရာထူးေပးထား၏။
တစ္ေန႔သ၌ မင္းႏွင့္မိဖုရားတုိ႔သည္ လတ္ဆတ္ေသာ ပန္းသုံးပြင့္ကုိ ပန္လ်က္ သလြန္ေတာ္ထက္ အိပ္စက္ၾက၏။ ထုိစဥ္ ပိတုန္းတစ္ေကာင္သည္ ပန္းရည္ေသာက္အ့ံေသာ္ငွာ မင္းႀကီး၏ လည္ပင္းတြင္ နားလာ၏။
သက္ေတာ္ေစာင့္ေမ်ာက္ ျမင္ေသာ္ “အရွင္မင္း၏ လည္ပင္း၌ နားရသေလာ”ဟု သန္လ်က္ျဖင့္ ပိတုန္းကုိ ခုတ္သတ္လုိက္၏။ ထုိအခါ မင္းမိဖုရားႏွစ္ပါးလုံး လည္ျပတ္၍ ေသေလ၏။
(က်ီးသဲေလးထပ္ဆရာေတာ္၊ ပုရာဏ္က်မ္း၊ ၅၉)
ဤသမုိင္းေၾကာင္းပါ ေမ်ာက္သည္ သူ၏အရွင္သခင္ ဘုရင္မင္းျမတ္ႏွင့္ မိဖုရားကုိ သတ္လုိေသာ စိတ္ဆႏၵ မရိွေခ်။ သူ၏အရွင္သခင္ အက်ဳိးအတြက္ ျပဳလုပ္ျခင္းျဖစ္ေပသည္။ သုိ႔ေသာ္ ပင္ကုိအသိဉာဏ္ မရိွေသာေၾကာင့္ အက်ဳိးကုိ ျပဳလုပ္ေသာ္လည္း ရလဒ္ကား ဆိုးက်ဳိးကုိသာ ရရိွသြားသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ အႀကီးအကဲပုဂိၢဳလ္တုိ႔သည္ မိမိတုိ႔ဌာန၌ လူမိုက္တုိ႔အား ေနရာေကာင္းမ်ားေပးၿပီး ခ်ီးေျမႇာက္ျခင္း၊ ခန္႔ထားျခင္းမ်ား မျပဳလုပ္သင့္ေၾကာင္း၊ လူမိုက္ကုိ ခ်ီးေျမႇာက္မိ, တာဝန္ေပးမိလွ်င္ ရမၼာဝတီမင္းကဲ့သို႔ ဒုကၡေရာက္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ဘဝသင္ခန္းစာ ရရိွသည္။
အရွင္ၾသသဓ
သုတၱႏၲပိဋကမဟာဌာန (နည္းျပ)
သာသနာ့တကၠသုိလ္ (မႏၲေလး)
No comments:
Post a Comment